โรค กวาง โซมบี้: อันตราย ที่ ไม่ มีเสียง ต่อ สัตว์ ป่า และ สุขภาพ

โรคกวางซอมบี้ หรือในทางวิทยาศาสตร์เรียกว่า โรคการสูญเสียเรื้อรัง (CWD) เป็นโรคประสาทที่ติดต่อที่ส่งผลต่อประชากรกวางมันได้รับความสนใจอย่างมาก เนื่องจากผลกระทบต่อสัตว์ป่าและสุขภาพสาธารณะ.

โรคกวางโซมบี้ เกิดจากโปรตีนที่หักผิดเรียกว่าไพรอน เป็นหนึ่งในกลุ่มโรคที่รู้จักกันในชื่อ โรคสะเก็ดเงินที่ติดต่อกัน (TSEs)ส่งผลให้เกิดการเสื่อมเสื่อมทางประสาท, พฤติกรรมผิดปกติ และในที่สุดก็ตาย

โรค CWD โดนแพร่กระจายผ่านการสัมผัสโดยตรงกับของเหลวในร่างกาย, น้ําลาย, น้ําลายหรือสภาพแวดล้อมที่ปนเปื้อน. มันสามารถอยู่ได้ในสิ่งแวดล้อมเป็นเวลาหลายปี, ทําให้มันติดต่อได้อย่างสูงภายในประชากรของกวาง.นอกจากนี้, โรคนี้สามารถแพร่ระบาดไปยังหมีอีกตัวด้วยวิธีธรรมชาติและประดิษฐ์ เช่น สถานที่เลี้ยงหมีในขังและฟาร์มป่า

CWD ได้ถูกตรวจพบในหลายส่วนของอเมริกาเหนือ รวมถึงสหรัฐอเมริกาและแคนาดา และมีผู้ป่วยรายงานในเกาหลี นอร์เวย์ และฟินแลนด์ความสามารถของการแพร่ระบาดอย่างรวดเร็วของโรคนี้เป็นภัยคุกคามใหญ่ต่อการอนุรักษ์ประชากรหญ้าและระบบนิเวศในระยะยาว.

ไม่เคยมีรายงานว่ามีผู้ป่วย แต่แพทย์ในเท็กซัส สหรัฐอเมริกาเมื่อเร็วๆ นี้ ได้ปล่อยรายงานการแพทย์เกี่ยวกับการตายของนักล่าสองคนที่กินเนื้อหมาบ่อย ๆ ที่ติดเชื้อโรค Creutzfeldt-Jakobโรค prion ที่คล้ายคลึง เช่น โรคสมองก้อนรังสีของวัว (BSE) ได้ข้ามขั้วสายพันธุ์อย่างสําเร็จ เพื่อทําให้เกิดโรค Creutzfeldt-Jakob (vCJD) ในมนุษย์การเฝ้าระวังและวิจัยที่ดําเนินการเป็นสิ่งสําคัญในการประเมินความเสี่ยงจากสัตว์ที่อาจเกิดจาก CWD.

การจัดการและควบคุมโรคกวางโซมบี้อย่างมีประสิทธิภาพต้องใช้แนวทางหลายด้านกําหนดการเคลื่อนไหวของกวางในขังการส่งเสริมการล่าสัตว์ที่มีความรับผิดชอบ และการเพิ่มความรู้ของประชาชนเกี่ยวกับความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการบริโภคเนื้อที่ติดเชื้อ,ยารักษาเชื้อโรคและกลยุทธ์การจัดการที่มีประสิทธิภาพในการต่อต้านโรค